Met de SLS op de agenda start traditioneel de 2e helft van het rally seizoen. In de maanden juli en augustus is het in rallyland relatief rustig om dan met een knaller te beginnen, de SLS.
Dat de rally populair is blijkt wel uit de inschrijvingen. Het is niet zo extreem als bij de Tulpenrallye want de SLS is niet in 1 dag ‘uitverkocht’ maar toch moet je er op tijd bij zijn om dit prachtige avontuur te kunnen meemaken. Want een prachtig avontuur is het: we hebben nu 3 keer de SLS gereden – 2 keer in de expert klasse – en deze rally behoort absoluut tot de hoogtepunten van het jaar.
Omdat de karakters van de verschillende meerdaagse evenementen, zoals de Tulp, de Wintertrial en de SLS zo uiteenlopen is het lastig om een voorkeur aan te geven maar de SLS heeft alle ingrediënten voor een nummer één klassering:
De duur. Vier dagen intensief rijden en navigeren is net mooi genoeg. Je mist – qua werk – alleen de donderdag en vrijdag en met het weekend erbij ben je 4 dagen ‘van de kaart’ en alleen maar met dat heerlijke spelletje bezig. En bij dit niveau zijn 4 dagen ook wel genoeg.
Het gebied. Veel België en dit jaar ook – doordat we in Spa startten – Noord Frankrijk. Dus veel Ardennen, een prachtig rallygebied. Ook werken de uitzetters met zowel 1:50.000 kaarten als met de 1:100.000 variant. De 1:50.000 kennen we natuurlijk vanuit de NL dagritjes. Lekker gedetailleerd en dus uitermate geschikt voor de navigators die wat meer van gepriegel en geneuzel houden. De 1:100.000 kaart zet ons meer in de ‘Tulp modus’. Er kan wat ‘losser’ genavigeerd worden. Maar pas op – dat kennen we wel uit de Tulp – die losheid die nodig is maakt het soms heel lastig om net dat juiste weggetje te rijden. Er staat veel minder op de kaart en dat maken sommige wegsituaties juist weer super complex.
De uitzetters. Bart (den Hartog) en Peter (Rovers) zijn een duo apart. Het zijn 2 zeer verschillende persoonlijkheden met een gezamenlijke passie. Deze combinatie creëert een unieke combinatie van uitzetten. Moeilijk, verrassend en snel. Zelf heb ik nog niet het niveau om tijdens de verschillende trajecten te kunnen aangeven of die nu typisch ‘Bart’ of typisch ‘Peter’ zijn maar ik weet wel dat het vier dagen vol aan de bak is. Alle trucen passeren de revue. Het aardige is dat de heren uitzetters het werk van elkaar controleren en de sport hebben het elkaar zo moeilijk mogelijk te maken. Als de boel grofweg in de steigers staat gaan Bart en Peter op pad waarbij de uitzetter zelf rijdt en de ander navigeert. De heren proberen elkaar af te troeven en daar profiteert de rally natuurlijk ook van.
De organisatie. Strak en goed. Eigenlijk vind ik alle grote evenementen met de grote groep (bekende en vaak dezelfde) vrijwilligers enorm goed georganiseerd en de SLS is daar zeker geen uitzondering op. Omdat de SLS kleiner is dan bijvoorbeeld de Tulp is de sfeer zelfs nog wat beter. Het is iets meer een grote familie als u begrijpt wat ik bedoel.
Kortom, gooi bovenstaande onderdelen in een shaker en er rolt iets heel moois uit de beker. Echt een evenement om naar uit te kijken en zeker een aanrader.
Aan de slag
Veel rally’s houden achteraf enquêtes en beloven verbetering als er opmerkingen zijn. De organisatie van de SLS is niet bang geweest om op basis van de uitslag 2014 ook grotere beslissingen te nemen.
Internationale rally’s die in de randstad starten, vechten traditioneel met het nadeel dat de randstad veel te vol zit om onze hobby en sport te bedrijven. De Tulp lost dit op door op een super locatie in het buitenland te starten en te accepteren dat de laatste dag wat kleurloos eindigt – ondanks de inspanningen van de uitzetters – in Noordwijk. Veel deelnemers wensen immers een finish op vrijdag in Vaals. Het is dan meer dan mooi geweest.
Ook de SLS kampt(e) met dit probleem. Hoewel de etappe op zondag richting Scheveningen nog heel verrassend is en inmiddels ‘de Slag om Zeeland’ wordt genoemd was de start ochtend vanuit Scheveningen meer een ‘race’ om zo snel mogelijk in België aan de slag te gaan. De organisatie had gelukkig genoeg ‘ballen’ om nu een streep te zetten door Scheveningen als startlocatie en direct in Spa Francorchamps te starten. De rally zou dan direct in volle hevigheid kunnen aanvangen. 
Dit werd aangedikt door een aantal maal te waarschuwen dat al in het begin van de rally de trukendoos opengetrokken zou worden. Pijl 1 bevatte al na 1 kilometer een mooi valletje in de vorm van een oud weggetje die gereden moest worden, terwijl de doorgaande weg je uitnodigde om de 3e controle in de rally te missen.
Overigens had deze waarschuwing voor ieder traject kunnen gelden. Deze uitzetters laten je 4 dagen lang op de tenen lopen en dat iedere keer weer.
Zo start de laatste dag in Antwerpen. Iedereen maakt zich dan op voor de al eerder genoemde ‘Slag om Zeeland’. Je weet dat er dan iets gaat komen waar de honden geen brood van lusten. Ogenschijnlijk rijd je dan vanuit de stad door de haven naar TC 2 waar het gaat gebeuren. Ogenschijnlijk want zelfs in dat havengebied – waar het leek dat er maar 1 weg liep die te berijden was – werd er al weer flink met controles gestrooid. Even niet opletten, nog even ontspannen voordat de strijd zou losbarsten…. Echt niet! Niet opletten betekende al weer een flink aantal fouten aan de broek.
Omdat de uitzetters er in slagen om het moeilijk te maken is de SLS een echte uitdaging en vecht de top van rally rijdend Nederland om de eer. Dit jaar ging familie Van Palen wederom met de eer strijken. Eigenlijk hebben ze iedere dag aan de leiding gestaan en konden niet echt bedreigd worden. Nummer 3 zat alweer 700 punten achter de familie dus dat geeft wel aan dat Arjan ‘mister’ SLS aan het worden is.
Ondergetekende is uiteindelijk als 11e gefinisht. Op zich hadden wij hier vooraf voor getekend! Hoewel we daar na dag 1 – zonder commentaar verder – heel anders over gingen denken…
SLS 2016? We zijn er weer bij!
Peter Jan Smit
